به همه ی انسان های خوب روزگار

بی همگان به سر شود بی​تو به سر نمی​شود

داغِ تـــو دارد این دلــــم جای دگــــر نمی​شود

دیـــده عقــل مســتِ تو چرخه چرخ پَست تـــو

گوش طرَب به دست تو بی​تو به سر نمی​شود

جــان ز تو جوش می​کند دل ز تو نــوش می​کند

عقل خـُــروش می​کند بی ​تو به سر نمی​شود

خمر مــن و خمـــار من بـــاغ مـــن و بهــــار من

خواب من و قـــرار مــن بی​ تو به سر نمی​شود

جـــاه و جلال مــن تویی ملکت و مـال من تویی

آب زلال مـــن تویـــی بی​تـــو به سر نمی​شود

گـــــاه ســـوی وفـــا رَوی گاه سوی جفــــا روی

آنِ منـــــی کجــــا روی بی​تو به سر نمی​شود

دل بنهنــــد بــَــرکـــَـنی تــــوبه کنند بشکنـــی

ای همه خود تو می​کنی بی​تو به سر نمی​شود

بی تو اگـــر به سر شدی زیــر جهان زبـَر شدی

بـــاغ ارم سقر شدی بــی​تــــو به سر نمی​شود

گـــــر تو سری قدم شـَوَم ور تو کفی علم شوم

ور بـــروی عــَـدَم شوم بی​تــــو به سر نمی​شود

خواب مـــــرا ببسته​ای نقـــــش مرا بشسته​ای

وز همــــه​ام گسستــه​ای بی​تو به سر نمی​شود

گــــر تــــو نباشی یـــار من گشت خراب کار من

مـــونس و غمگســـار من بی​تو به سر نمی​شود

بی تو نه زندگی خوشم بی​تو نه مردگی خوشم

سر ز غـــم تو چون کـِشم بی​تو به سر نمی​شود

هر چه بگویم ای سند نیست جدا ز نیـــــک و بد

هم تو بگــــو به لطف خود بی​تو به سر نمی​شود

«مولانا»